Koniczyna łąkowa jest gatunkiem rośliny z rodziny bobowatych. Osiąga nawet do 50 cm wysokości, często ją możemy spotkać na łąkach, polach, przyleśnych polanach oraz podwórkach. Niejednokrotnie zdarzało mi się pleść wianki z kwiatów koniczyny, ale nigdy nie zdawałam sobie sprawy z jej właściwości. Jesteście ciekawi czym nas może zaskoczyć? Zapraszam do czytania dalej 🙂

Koniczyna kwitnie od maja do września, w medycynie ludowej ceniona była, jako surowiec leczniczy. Doceniano jej właściwości wykrztuśne, moczopędne, a kobiety stosowały ją, by złagodzić objawy menopauzy.

Co w niej znajdziemy?

• Flawonoidy:  kwercetyna i luteolina
• Witaminy: z grupy B, C, E
• Sole mineralne: potas, magnez, wapń, żelazo, molibden, cynk, fluor, mangan,
• Kwasy: kumarowy, salicylowy
• Antocyjany
• Izoflawony

Jakie ma właściwości?

• Przeciwzapalne, przeciwobrzękowe i spowalniające procesy starzenia się organizmu
• Moczopędne, ułatwiające trawienie, wspomagające wydzielanie żółci, pobudza apetyt i przeciwdziała zaparciom.
• Wspomaga leczenie infekcji górnych dróg oddechowych
• Wzmacnia naczynia krwionośne i wykazuje właściwości przeciwzakrzepowe

Dodatkowo:

• Działa uspokajająco i łagodzi objawy alergii
• Wykazuje działanie ANTYNOWOTWOROWE i obniża ryzyko CHORÓB SERCOWO-NACZYNIOWYCH

Ziele koniczyny stanowi idealny dodatek do sałatek i twarożków. Może również służyć do przygotowania przetworów, dżemów, syropów, a także do dekorowania potraw. Ekstrakty z koniczyny często można znaleźć w kosmetykach, zwłaszcza tych, przeznaczonych do cery dojrzałej, oraz w szamponach i odżywkach przeciwdziałającym wypadaniu włosów.

CIEKAWOSTKA!

„Koniczyna stosowana zewnętrznie przyspiesza gojenie się ran, w tym powstałych w wyniku poparzeń, łagodzi świąd, można nią przemywać objęte stanami zapalnymi  skórę i błony śluzowe. Korzystnie oddziałuje na cerę podnosząc jej jędrność, przywracając blask i poprawiając nawilżenie.” **

Pozdrawiam!

Paulina

*Korzystałam z: „Encyklopedia ziół” oraz „Polskie Super
Foods” Marzeny Rojek-Ledwoch

** Cytat pochodzi z książki „Polskie Super Foods” Marzeny
Rojek-Ledwoch str.94